Na własnych nogach: Park Narodowy Lake Naivasha

Groźny władca Jeziora Naivasha prezentuje swoją moc.

Jezioro Naivasha położone jest ok. 70 km. na północny-zachód od Nairobi i stanowi ulubiony cel jednodniowych wypadów ze stolicy. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się miasto Naivasha (różne źródła podają diametralnie rozbieżne dane na temat szacunkowej liczby ludności), nie cieszące się szczególnie dobrą sławą jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Na uwagę zasługuje natomiast fakt, że w okolicy pracuje jeden z dwóch działających w Kenii browarów, o czym więcej w innym poście.

Powierzchnia jeziora to ok. 140 km. kw. Chociaż zarówno miasto jak i jezioro leżą w tzw. Wielkiej Dolinie Ryftowej, czyli gigantycznej szczelinie tektonicznej ciągnącej się od Mozambiku po Morze Czerwone i Dolinę Jordanu, to wysokość terenu względem poziomu morza sięga w tej okolicy 1800-2000 m. (lustro wody, zmienne zresztą, 1884 m. n. m. p.). W okresie kolonialnym jezioro wykorzystywano jako lądowisko dla długodystansowych łodzi latających, utrzymujących komunikację z Wielką Brytanią. Obecnie to przede wszytskim atrakcja turystyczna.

Główny sposób zwiedzania to rejsy łódką (wyruszają one z kilku miejsc, należy kierować się już przed miastem w prawo od głównej drogi z Nairobi i Nakuru, są drogowskazy), podczas których zobaczyć można przede wszystkim żyjące tutaj hipopotamy. Dopisują praktycznie zawsze. Wbrew pozorom i dość powszechnej opinii, traktującej te zwierzęta jako olbrzymie, ale raczej sympatyczne i niezdarne grubasy, hipopotamy to prawdziwie groźne bestie. Statystycznie, to właśnie one są corocznymi sprawcami największej w Afryce liczby śmiertelnych przypadków zaatakowania człowieka przez dzikie zwierzęta. Co istotne, atakują zwykle nie w wodzie, ale na lądzie. Wychodzą bowiem wieczorami na brzeg, by paść się na nadbrzeżnych łąkach (to trawożercy). Na lądzie czują się jednak mniej pewnie i stąd przejawiają dużą agresywność, szarżując, gdy poczują się zagrożone. Potrafią też nadspodziewanie szybko biegać, osiągają na krótkim dystansie nawet 70 km./h. Mało kto zdoła więc takiemu hipopotamowi uciec, zaskoczony nagłym sprintem zwierzęcia. Z tymi „rzecznymi końmi” należy więc uważać.

W ostatnich latach poziom wody Jeziora Naivasha podniósł się i powiększyło ono swoją powierzchnię, zalewając niżej położone brzegi. Dowód tego stanowią sterczące z wody oraz tworzące prawdziwy „las” pnie obumarłych drzew, kolejna atrakcja dla turystów. Do tego duże stada kormoranów oraz innych ptaków wodnych. Turystyczne rejsy na jeziorze mogą zostać odwołane z powodu złej pogody. Bywa ona w tej okolicy bardzo zmienna, jakoby z powodu wybijających w okolicy gorących źródeł i wyziewów wulkanicznych. Z drugiej strony, przewoźnicy byle burzy się nie boją. Wypłynęliśmy przy akompaniamencie grzmotów oraz przy zasnutej ciemnymi chmurami połowie nieba. Na nasze zaniepokojone pytania, przewoźnik-kapitan odparł, że nie ma problemu, bo wiatr znosi burzę w przeciwną stronę jeziora niż zamierzamy się udać. W sumie miał rację i wróciliśmy bez kłopotów, nie licząc przenikliwie zimnego wiatru (w Kenii potrafi powiać chłodem). Tyle, że z powodu tegoż wiatru i wzbudzonej przezeń fali nasz „kapitan” zrezygnował z powrotnego przejścia przez otwarty akwen, trzymał się osłony brzegu i ostatecznie skrócił rejs o 10 min. w stosunku do zaplanowanej i opłaconej godziny. Zmarznięci, nie protestowaliśmy. Ponieważ jednak nie zapytał nas o zdanie i udawał, że odbył normalną turę, nie dostał napiwku.

Zadowolony Zbyszko uzupełnia zapasy.

Nie jest łatwo przejechać kenijskimi drogami, jak nie zebry i słonie to zwierzątka hodowlane :D.

Panorama Wielkiej Doliny Ryftowej w okolicach Naivasha.

W ciągu roku krawędzie doliny rozchodzą się o 2 cm. Afryka pęka w tym miejscu na dwoje. Przysparza to sporych kłopotów mieszkańcom i drogowcom. Ta szczelina pojawiła się nagle trzy tygodnie przed naszą podróżą.