Park Narodowy Masai Mara – zielone wzgórza Afryki i lunch z hipopotamem

Lwy wylęgujące się na kamieniach w Parku Masai Mara.

Leniwa antylopa gnu, która nie zdecydowała się na migrację do Tanzanii.

Więcej tych leniwców :D W tle żyrafa.

Antylopy Thomsona i zebry.

Aby określić ilość żyraf należy policzyć liczbę nóg i podzielić przez 4 :D

Jedna z lwich skał.

Rodzinka w pobliżu skał.

Lwy w Masai Mara często wylegują się na nagrzanych kamieniach.

Można też podjechać całkiem blisko rozleniwionych kotków.

Lwy wypatrzone przez Zbyszka.

Park Masai Mara słynie z wielkiej liczby zamieszkujących go lwów.

Król zwierząt obserwuje swoje włości.

Kolejne lwy odpoczywające na skałach.

Uwaga postój! Lew w parku ma pierwszeństwo.

Teraz dopiero można ruszyć dalej.

Bawoły.

Całe stada bawołów na sawannie.

Zwierzaki przyglądają się zaciekawione. Kto to nas dziś odwiedził?

Bawoły u kosmetyczki. Ptasiej :D

Hiena odpoczywająca za dnia w trawie.

Czarny bocian.

Panorama sawanny.

Stadko antylop topi.

Tutaj topi z bliska.

Szpaki wyglądają też tak.

Gepard (niestety niezbyt wyraźny bo uciekał :D)

Park Narodowy (właściwie rezerwat) Masai Mara to najsłynniejszy z parków Kenii i najlepsze miejsce do odbycia safari. Leży ok. 100 km. na południowy zachód od Nairobi, przy granicy z Tanzanią. Został utworzony w 1961 r., zajmuje obszar ok. 1500 km. kw., na wysokości ponad 1500 m. n. p. m. Łączy się bezpośrednio z tanzańskim parkiem Serengeti (ok. 15 tys. km. kw.), z którym tworzą wspólny ekosystem. Nazwa pochodzi od masajskiego słowa „mara”, oznaczającego punkt albo kropkę. Tak bowiem wyglądają z daleka pojedyncze krzewy znaczące pokryte sawanną, rozległe przestrzenie parku. Do Masai Mara prowadzi bardzo kiepska, gruntowa droga z miasta Narok. Może dziwić, że tak uczęszczane przez turystów miejsce posiada równie złe warunki komunikacyjne. Wyjaśniono, że to miejscowi Masajowie („bardzo dziwni ludzie, z którymi nie sposób się dogadać”) przez lata sprzeciwiali się budowie lepszej drogi przez ich terytoria. Ustąpili dopiero niedawno i prace ruszyły z kopyta. Drogę budują, oczywiście, firmy chińskie. Tymczasem utrudnia to przejazd jeszcze bardziej z powodu rozkopania w wielu miejscach dotychczasowego szlaku, ale już wkrótce warunki z pewnością się poprawią. Kto jak kto, ale Chińczycy budować potrafią. Tylko w Polsce dali plamę z autostradą, no ale w Polsce nigdy nie jest łatwo. Pewnie trudniej niż w Kenii. Goszczący w Nairobi albo w Mombasie i nie dysponujący nadmiarem wolnego czasu, za to zasobni w pieniądze, turyści i businessmeni mogą dotrzeć do serca Masai Mara samolotem, prosto z Nairobi oraz kilku innych, większych miast. W parku urządzono polowe (bardzo polowe) lotniska, umożliwiające takie wypady.

Główna atrakcja Masai Mara to rozległe, pokryte sawanną przestrzenie, pofałdowane wyraźnie zaznaczonymi wzgórzami. Krajobraz typowo afrykański, niczym z filmu. Wzrok sięga daleko, z daleka też widać zwierzęta, słonie, żyrafy, zebry, bawoły, różne gatunki antylop. Trudniej o wypatrzenie drapieżników, ale i one są obecne: wylegujące się na nagrzanych słońcem skałach lwy, śpiące w gałęziach drzew, spotykane już rzadziej lamparty, przemierzające sawannę gepardy, ukryte w trawie hieny. Najliczniej żyją w Masai Mara antylopy gnu, ciemne, dość paskudne z wyglądu, z „diabelskimi” mordami. Ich populacja w Masai Mara i Serengeti sięga podobno 5 mln. Dwa razy w roku odbywają słynną migrację w pogoni za deszczami i trawą. W październiku-listopadzie udają się na południe, do Serengeti, w lipcu-sierpniu wracają. To czas największego oblężenia parku przez turystów, wycieczki i noclegi trzeba rezerwować z dużym wyprzedzeniem. Ceny „niemieckie”, bo też i Niemcy zjeżdżają na tę okazję w największej liczbie. My zwiedzaliśmy park w kwietniu, a więc w porze nieobecności gnu. I tak jednak pozostało ich całkiem sporo. Kwiecień to także pora deszczowa, chociaż podczas naszego trzydniowego pobytu prawie nie padało, utrzymywała się na ogół piękna, słoneczna pogoda. I bardzo dobrze, bo słabo przepuszczalne gleby Masai Mara nie przyjmują wody. Spływa ona bardzo szybko w doliny i zagłębienia, czyniąc prowadzące tamtędy drogi gruntowe nieprzejezdnymi. Spotkało nas coś takiego późnym popołudniem drugiego dnia. Policarp dał ostatecznie radę, ale ponad godzinę kluczył i szukał drogi, usiłując sforsować zamienioną w bagno dolinę oddzielającą nas od naszego campu.

Dwie szczególne atrakcje Masai Mara to kamienie wyznaczające granicę z Tanzanią oraz rzeka Mara. Granica jak granica, w sumie nic szczególnego, ale to żelazny punkt programu. Wszyscy tam ściągają i robią sobie zdjęcia. W pobliżu przepływa sporych rozmiarów, tocząca mętne, czerwonawe wody Mara, w której żyją hipopotamy i krokodyle. Jej brzegi zwiedza się pod opieką rangersa. Nasz okazał się sympatyczny i rozmowny, uzbrojony w klasyczny kałasznikow AK 47, najlepszy karabin maszynowy świata. Nic dziwnego, że krokodyle i hipopotamy trzymały się z daleka! A po tej wycieczce wzdłuż Mary można zjeść lunch, nasz przygotowany i zapakowany przez niezawodnego Johna, wsparty niezłej klasy lokalnym piwem. Turyści spożywają posiłek „na zielonej trawce”, w promieniach afrykańskiego słońca, na urwistym brzegu rzeki, w której pluskają hipopotamy. Krokodyle czają się kilkaset metrów dalej, w dole mętnego nurtu. Ich czas nadejdzie w porze migracji, wędrujące antylopy muszą przekroczyć rzekę. Brody, z których korzystają, nie należą do łatwych i bezpiecznych. Zwierzęta, ktore potkną się, upadną i zostaną zniesione przez bystry nurt padają ofiarą drapieżnych gadów. Wstrętne bydlaki, jedyny z nich pożytek, to dostarczanie surowca na eleganckie torebki i buty dla pięknych dam. Ach, mięso z krokodyla też smaczne. Co prawda, w Kenii niedostępne. Tu w zasadzie nie jada się dziczyzny, jak wyjaśnił nam John. I lepiej nie opowiadaj, że jadłeś gdzieś krokodyla (w Wietnamie), bo ludzie się wystraszą.

Polowe lotnisko w Masai Mara. Terminal  przylotów :D

Strefa wolnocłowa przy lotnisku dopiero się rozkłada.

Zbyszko, stara przekupka :D

Antylopa impala oraz guźce.

Stadko guźców

Słoń samotnik zagubiony na sawannie.

Dwa słonie :D

Panorama sawanny.

Młody pawian.

Salon kosmetyczny i restauracja w jednym :D Przecież pchły nie mogą się zmarnować :D

Struś afrykański.

Pierwszy rzut oka na rzekę Mara.

Na granicy kenijsko - tanzańskiej.

Wstęp tutaj tylko z ochroną (jak głosi napis).

Nic dziwnego, bo można spotkać taki śliczny materiał na torebkę (albo żywy śpiwór lacosta:D)

Z rangersem, który nas oprowadzał i ochraniał przed dziką zwierzyną.

Bród, z którego korzystają antylopy podczas wielkiej migracji.

Jaszczurki wylęgują się na kamieniach.

Gekon.

Jeśli któraś antylopa potknie się podczas przekraczania rzeki, chętni na obiad już czekają.

Z braku antylop jedzą takie oto ryby.

Podczas pikniku na wysokim brzegu River Mara.

Z takim oto widokiem na...

pławiące się w niej hipopotamy.

Hipcio zzumowany.

Koronowany paw.

i...mamy szczęście lampart (już kolejny) wypatrzony przez Polycarpa.

Rozkosznie wygląda. Prawda?

Słonica wyganiająca z drogi młode. Zauważyła nasz nadjeżdżający samochód.

Hiena.

Zachód słońca nad sawanna.

I znów topi solo...

...oraz w stadzie.

Krajobraz z żyrafą.

Nasz dzielny kierowca Polycarp.

Zebry.

Wracamy do naszej lodge. Naprawdę tak wyglądają drogi w Afryce :D