 |
| I wynurzenie...znowu bezpicznie na pokładzie statku. |
Po tegorocznych wojażach (Chiny, Nordkapp, Neapol - wszystko
na własnych nogach) decydujemy się na leniwy wyjazd do Egiptu. Jak w dowcipie sprzed kliku lat: "O, widzę sąsiad nad morze się wybiera? Co też pan, nie stać nas. Do Egiptu lecim!". Ale Egipt ma niezaprzeczalne zalety: zawsze tam ciepło i słonecznie, lot stosunkowo krótki (ok. 4 h.), samoloty starują z wielu miast w Polsce, ceny pobytu niewygórowane przy stosunkowo porządnym standardzie. Oczywiście, lepiej brać hotel pięciogwiazdkowy. Gwiazdki egipskie nijak mają się zwykle do gwiazdek europejskich, tak więc eksperymenty z niższymi kategoriami raczej niewskazane. Są i minusy: monotonne jedzenie, kiepska jakość lokalnych alkoholi dostępnych w opcji all inclusive, brak potrzeby i możliwości opuszczania położonego często w "szczerej pustyni" hotelu. No i wielu nie lubi oraz boi się Arabów, istotnie - to ludzie o dość specyficznej mentalności. Większość to jednak zwykli zjadacze chleba, którzy nie rzucają się z bombą i nożem na przypadkowego turystę. A ich uwarunkowania kulturowe też można obłaskawić i wykorzystać, jeżeli wie się jak. Tym razem ja zamierzam jednak przede wszystkim odpocząć, wylegując się na słońcu, Ada ma plany bardziej ambitne: zrobienie patentu nurka P1 w systemie CMAS. Akurat nad Morzem Czerwonym obydwa te cele można doskonale pogodzić. Pada więc na Egipt. I jeszcze jedno, zbliża się dzień moich okrągłych urodzin i mam ochotę ujrzeć moją Panią w roli Królowej i Bogini. A gdzież lepsza sceneria niż w egipskim pałacu (hotelu)? Limit bagażowy na czarterze duży, odpowiednie stroje, akcesoria i dodatki upchną się bez trudu obok pianki (kostiumu) do nurkowania!
Z tymi kursami nurkowymi w Egipcie to osobna sprawa. Polskie szkoły nurkowe i polscy instruktorzy psy na nich wieszają, opowiadając na okrągło, jak to beznadziejnie tam uczą, wszystko "po łebkach", w trzy dni i certyfikat dla każdego, kto zapłaci. A potem z takim patentem to wstyd gdziekolwiek się pokazać. Ale jest też i druga strona medalu. Szkolenie w Polsce kosztuje raczej drogo, zajęcia odbywają się albo na basenie, albo w zimnych, ponurych i ciemnych wodach naszych jezior. Do tego taki kurs ciągnie się przez kilka miesięcy wieczorami lub weekendami. Nie każdy ma na to czas i ochotę. Ada nawet takie szkolenie rozpoczęła, starannie wybierając ośrodek ze względu na dni, w których organizowano zajęcia. I proszę, po trzech tygodniach ni stąd, ni zowąd, zmienili te terminy! Przenieśli na dwa inne dni tygodnia, akurat takie, w których Ada wieczorami pracuje. To bardzo niepoważne traktowanie ucznia/klienta. Na tym dla mojej pani tamta nauka nurkowania się zakończyła. Polskie szkoły oferują też kursy częściowo wyjazdowe, w Egipcie właśnie. Ale tutaj liczą już sobie ceny bardzo wygórowane, np. za tzw."wody otwarte" (jedna z części szkolenia gdy kurs rozpoczyna się w Polsce) 3-4 tys. zł. przy tygodniowym pobycie w kiepskim, trzygwiazdkowym hotelu egipskim. Oczywiście, trzeba przecież opłacić wyjazd i zakwaterowanie całej kadry. I do tego jakieś rygorystyczne, wzięte z przedszkola zasady, jak cię zobaczą w tym hotelu z piwem w ręku, to nie nurkujesz następnego dnia. Oczywiście, z alkoholem podczas wyjazdu nurkowego przesadzać nie należy, bo to źle potem wpływa na samopoczucie pod wodą. Ale osoby doświadczone w tym sporcie nie kryją, że tak do 21 wieczór można z umiarem popijać, potem to już koniec i do łóżeczka. W końcu to jednak wyjazd rekreacyjny, a nie obóz karny. I jeszcze sprawa intensywności kursu. Co z tego, że w Polsce więcej godzin, skoro instruktor przypada na 15-20 kursantów? W Egipcie dostajesz instruktora dla siebie, góra dla dwóch osób. I zajmuje się tobą na okrągło. Gdy widzi, że uczeń opanował jakąś czynność, np. przedmuchanie maski pod wodą, to przechodzi do następnego elementu zamiast ćwiczyć do znudzenia ten akurat, bo jakiś gamoń z grupy nie może sobie poradzić, a reszta się nudzi - jak w klasycznej szkole podstawowej. No i sama sceneria, przejrzysta, rozświetlona słońcem woda, dookoła rafy koralowe. Do tego wiele ośrodków w Egipcie też prowadzą Polacy albo mieszane małżeństwa, szkolenie jest więc możliwe również w języku polskim. Ada jeszcze w Polsce, na dzień przed wyjazdem, wybrała szkołę w Hurghadzie o bardzo dobrych opiniach i ustaliła wszystko z jej polską współwłaścicielką. Trzydniowy kurs na patent P1 CMAS 260 $ (w tym wydanie certyfikatu), odbierają i odwożą do hotelu, na statku wyżywienie i napoje bez ograniczeń (jedzenie okazało się bez porównania lepsze niż w pięciogwiazdkowym hotelu). W sumie Ada była bardzo z tego kursu zadowolona A
tutaj adres internetowy szkoły, którą można polecić naprawdę z czystym sumieniem. Patent to patent, pływać (znakomicie) i nurkować (rekreacyjnie, bez bicia rekordów) Ada i tak umie, grunt, żeby miała papiery na wypożyczenie sprzętu w jakimś ciekawym miejscu. Liczy, że partner do zejścia pod wodę zawsze się znajdzie (ja wody nie cierpię, ogień to jest to :D).
Lecimy więc do Hurghady, po dwuletniej przerwie w wywczasach nad Morzem Czerwonym. Lepiej byłoby do Sharm el Sheikh (nowsze hotele, mniej wieje, ładniejsze rafy koralowe, nie trzeba płacić za wizę, a i podróż krótsza o ok. 30 min.), ale po katastrofie/zestrzeleniu rosyjskiego samolotu nad Synajem dwa lata temu loty do tego kurortu wstrzymano. Teraz powoli wracają, ale jeszcze nie ze wszystkich miast. A nie mamy ochoty jechać na lotnisko do Warszawy. Postanawiamy lecieć tym razem z Wrocławia - Ada ma tam zobowiązania zawodowe i prosto z Egiptu uda się na konferencję w tym mieście, terminy akurat pasują. Mnie, skromnego sługę i sekretarza, zabierze w swojej świcie. Do walizek ładujemy więc kolejne komplety ciuchów. Na tej konferencji styl egipskiej Królowej i Bogini mógłby okazać się zbyt egzotyczny, a i sekretarz też powinien wystąpić odpowiednio u boku swojej pani. Wstyd powiedzieć, robi się z tego po 23-25 kg. na walizkę, ale to czarter, więc nikt nie widzi problemu. Ciekawe tylko, co pomyśleliby na widok zimowych płaszczy upchniętych w bagażach lecących do Hurghady. :D Hotel Ada wybrała już wcześniej, Jaz Aqamarine w Hurghadzie. Oczywiście, pięciogwiazdkowy, ma bardzo dobre opinie gości. Z rezerwacją czekamy do ostatniej chwili, obserwując ceny. W ostateczności polecimy z Poznania. Wreszcie trafia się oferta z Wrocławia, 2 tys. od osoby. W jednym z biur, inne trzymają poziom 2500-2800 zł. Bierzemy dwa dni przed wylotem, ostatni pokój w tej transzy. Wszystko dzięki uprzejmości zaprzyjaźnionego biura pośredniczącego, które "klepie" rezerwację na telefon, nie czekając na dojście przelewu czy dowiezienie gotówki (co i tak muszę uczynić, podpisując przy okazji papiery). Potem ceny poszły w górę. Oczywiście, jakiś pięciogwiazdkowy hotel można było dostać w tym terminie także za 1500 zł, ale ten ma być podobno super. Niższe kategorie to tak 1100-1300 zł. (na last minute).
Lecimy liniami egipskimi, to także plus, bo w odróżnieniu od polskiego Entera np. dają posiłek i napoje. Co prawda, też na psy już trochę zeszli, bo ograniczają się do lekko nieświeżego sandwicza. Kiedyś bywało pod tym względem w egipskich samolotach lepiej! Przy locie do Hurghady trzeba wykupić na lotnisku wizę (w Sharm el Sheik obywa się bez tego, jeżeli zadeklarujemy, że nie mamy zamiaru ruszać się poza Synaj, czyli w praktyce nie chcemy jechać z wycieczką do Kairu). Cena tej wizy ciągle się zmienia, w górę, oczywiście. Pamiętam jeszcze takie za 10 $. Teraz dajemy się, niestety, nabrać. W sali przylotów czekają naganiacze z różnych biur turystycznych, nawołując gromko do oznaczonych logo swojej firmy stanowisk, w których sprzedają te wizy. Istotnie, można je tam kupić tyle, że z narzutem 2 $. Trochę zdziwiła nas mało okrągła cena 27 $ od osoby, ale w Egipcie potrafi być dziwnie. Potem okazało się, że w skromnym, nie rzucającym się w oczy okienku "państwowym" (po lewej stronie od wejścia ) sprzedawali te same wizy za cenę urzędową, czyli 25 $. Trudno, cztery dolary to nie majątek. Przy samym wyjściu z budynku terminala, po lewej stronie kolejne, warte zatrzymania się miejsce. Punkt sprzedaży kart telefonicznych firmy Vodafone (czerwone, trudne do przeoczenia logo). Za 10 $ kupujemy kartę internetową z limitem 8 giga (podobno do 4 giga chodzi jak żyleta, potem jakoby zwalnia). Ładujemy ją do telefonu, najlepiej zabranego w tym celu starego smartfona i mamy internet bez problemu oraz bez niczyjej łaski. W większości hoteli niby jest sieć, ale bezpłatne limity dla gości niskie, potem liczą sobie słono, a i tak ich internet nieustannie przeciążony i dobrze chodzi wyłącznie bladym świtem. W "naszym" hotelu internet nie dość, że był ponoć wolny to kosztował 48 $ za tydzień i działał oczywiście wyłącznie na terenie hotelu (w odróżnieniu od karty egipskiego operatora). W tym punkcie Vodafone przyjmują dolary bez problemu, tylko nigdy nie mają drobnych w tej walucie i najlepiej dać odliczoną kwotę. Tym bardziej, że i tak do Egiptu trzeba koniecznie zabrać ze sobą kilka banknotów jednodolarowych (ok. 10 powinno wystarczyć) celem rozdawania bakszyszu, czyli drobnych napiwków (tutaj mówi się, że na kawę, bo przecież muzułmanie piwa nie piją :D). To znakomicie ułatwia funkcjonowanie w każdym miejscu w tym kraju. Niektórzy ze współpasażerów dopiero w autobusie dochodzą do tego wniosku i usiłują namówić mnie na rozmianę pieniędzy. Ale wykazuję asertywność, moje zasoby jedynek z portretem Washingtona również są ograniczone. W Polsce też nie zawsze łatwo je kupić i trzeba często obskoczyć kilka kantorów, bywa, że płacąc powyżej normalnego kursu. Smarując tym smarem rękę za ręką, sprawnie trafiamy do hotelu i tu okazuje się, jak mądra była to taktyka. Jest problem z rezerwacją. Po dłuższych poszukiwaniach (mamy trzecią rano) recepcjonista wzywa szefa zmiany, który oświadcza, że nasze biuro "zapomniało" zrobić tę rezerwację (może nie potrafili w dwa dni, kto wie?). Ale zanim zdążyliśmy się zaniepokoić, dodaje, że to żaden problem. Pokoju dla nas, zgodnego z bookingiem wprawdzie nie ma, ale da nam lepszy, dla nowożeńców. Większy i z ładnym widokiem. Osobiście zawozi nas tam melexem i oprowadza. Pokój istotnie duży, czysty, z komfortową łazienką. I dwa wielkie łóżka. Dla nowożeńców? Może dla rodziny muzułmańskiej. Tak czy inaczej, miło poczuć się nowożeńcem! Na jednym będziemy spali, na drugim uprawiali sex! Albo może na zmianę! Szef obsługi też odchodzi/odjeżdża z drobnym, zielonym papierkiem. Może i wycyganili ten napiwek, ale pokój naprawdę świetny. O tym, że mogło być zupełnie inaczej, przekonuje scenka w recepcji. Podczas gdy szukano tej naszej rezerwacji zadzwonił telefon. Szef zapytał nas (po angielsku) czy znamy rosyjski. Zgłosiłem się na ochotnika i poproszono mnie, bym wytłumaczył "po rosyjsku" jednemu z gości, że w tej chwili mogą dostarczyć do jego pokoju dostawkę dla dziecka, a resztę będą załatwiać rano. Klient nie zna bowiem angielskiego i nie można się z nim dogadać. Gdy wziąłem do ręki słuchawkę, okazało się zaraz, że rosyjskiego też nie zna. Oczywiście, rodak z Polski. Usłyszawszy słowa w znajomym języku, z miejsca zaczął wylewać swoje żale, zapłacił za pokój superior, a dostał zwykły. Araby oszukali go i potraktowali "per noga", jak to zawsze Polaków. Może i miał rację, ale okazywał to w sposób agresywny i po chwili płynnie przeszedł do opieprzania mojej skromnej osoby, gdy już znalazł kogoś, kto zrozumie jego słowotok. Miałem dość i zakończyłem rozmowę stwierdzeniem, że jestem przypadkowym gościem, który przybył akurat do hotelu i poproszono mnie tylko o przekazanie informacji w zrozumiałym dla niego języku. A w ogóle to, mamy trzecią rano i wobec zaprezentowanego nastawienia nie zamierzam zajmować się jego sprawami, bo chcę dostać szybko własny pokój i iść spać. I tak się stało. A przecież mogli bez problemu dać mu ten pokój dla nowożeńców (tam żadna dostawka nie byłaby potrzebna), a nas umieścić w jego kwaterze. Wszystko zależy od odpowiedniego podejścia. Egipt to kraj arabski i bakszysz to tutaj instytucja. Obsłudze hotelowej płacą grosze i napiwki stanowią wliczony element ich zarobków. A tych kilka dolarów to żaden majątek, zwłaszcza, gdy w zamian biegają gorliwie wokół twojej osoby.
 |
| W "naszym" hotelu |
 |
| Jeden z zespołów zjeżdżalni w hotelu Jaz Aquamarine |
 |
| A tu jak widać morze uciekło od nas... |
 |
| Relaks przy piwku |
 |
| Dwa słoniki :D |
 |
| Jak widać morze w hotelu cofa się na tyle że trzeba iść w błocie kilkaset metrów nim dotrzemy do wody... |
 |
| Zabawa na zjeżdżalniach. Jeden z niewątpliwych plusów hotelu Jaz Aquamarine. |
 |
| Hotel Jaz Aquamarine posiada kilka zespołów zjeżdżalni co pozwala bawić się na nich do późnych godzin wieczornych (jak na zdjęciu) |
Przyznam jednak, że sam hotel trochę nas rozczarował, biorąc pod uwagę wysokie oceny i zachwyty w komentarzach. Istotnie duży, ładny, z mnogością basenów, zjeżdżalni i barów. Nigdy nie brakuje leżaków, ale w lepszym hotelu egipskim to standard. Do tego sympatyczna, uczynna obsługa, nawet bez konieczności rozrzucania wszędzie podobizny Jerzego Waszyngtona. Mają też sok pomidorowy, co bardzo odpowiada mojej pani (najchętniej pija "Krwawą Mary"), a którego zwykle w Egipcie brakuje. Największy minus to jedzenie - monotonne, niedoprawione, niesmaczne, z małym wyborem. Tak, wiem, to też klasyka pobytu nad Morzem Czerwonym, ale porównuję nie z kurortami polskimi (gdzie w dobrych hotelach mamy prawdziwą "poezję smaku"), czy choćby tureckimi, tylko z innymi resortami egipskimi. Jeżeli naprawdę chcą, to potrafią postarać się bardziej na bazie wołowiny, ryb i kurczaka. Na plus zaliczę im jednak urządzenie małej fety urodzinowej. Z własnej inicjatywy honorują tak każdego gościa, którego rocznica przypada podczas pobytu. A takich trafia się sporo. Brakuje niestety barku wodnego, który w Egipcie znakomicie podnosi komfort drinkowania i jest najlepszym miejscem nawiązywania ciekawych znajomości. Poprzednim razem trafili się kolejno: najpierw poseł do Knesetu na wakacjach z rodziną - Arab oczywiście - w Egipcie ma taniej niż w Izraelu, tylko samochód musi zostawić na granicy, bo na izraelskich rejestracjach to długo by tutaj nie pojeździł, studiował w Polsce i chciał przypomnieć sobie język oraz miłe chwile spędzone w naszym kraju w towarzystwie wieprzowiny, wódeczki oraz ładnych dziewczyn, a potem rosyjski konstruktor samolotów i wreszcie rodacy, z różnych stron Beneluksu oraz Skandynawii. Jeżeli nawet koloryzowali, to czynili to wszyscy ze swadą i czas upływał przyjemnie. Tym razem musimy poszukać sobie innych atrakcji. I zadbała o to moja pani, występując wieczorem w roli egipskiej Królowej i Bogini. Stylizacja okazała się nadzwyczaj udana i przyniosła efekty bardziej nawet piorunujące niż Jerzy Waszyngton. Tak, pewne zachowania mają tutaj we krwi... :D A potem przenieśliśmy się do tego apartamentu dla nowożeńców, to w końcu moje urodziny... :D.
 |
| Jako królowa Kleopatra |
 |
| Kleopatra podczas wieczoru urodzinowego :D |
 |
| Po powrocie do komnaty sypialnej :D |
